Rozpoczynając szkolenie w zakresie strzelectwa bojowego, najważniejsze jest uzmysłowienie sobie, że ma ono nas przygotować do użycia broni w skrajnie trudnych okolicznościach, czyli zagrożenia naszego życia i zdrowia. Z pełną tego świadomością należy kształtować zarówno indywidualny trening, jak i proces szkolenia przygotowujący określoną formację mundurową. Błędem jest szkolenie w odniesieniu jedynie do „strzelania”, czyli ćwiczenia umiejętności oddawania celnych strzałów nie odnosząc się zupełnie do okoliczności całego zdarzenia. Każdy system szkolenia w tym zakresie powinien być profilowany docelowo do potrzeb użytkownika, charakteru realizowanych zadań, czy potencjalnych okoliczności użycia broni. Należy pamiętać choćby o tym, że w różny sposób broń nosimy i w różnych formach konfrontacji możemy się znaleźć. Najlepszym tego przykładem może być policjant wydziału ruchu drogowego i funkcjonariusz BOR. Jeden ma broń eksponowaną w kaburze, drugi ukrytą, noszoną na pasie, szelkach, czy w kaburze wewnętrznej. Policjant pracuje zazwyczaj przy samochodzie lub w terenie otwartym, oficer ochrony zawsze z VIP-em, z którym jest w pomieszczeniach, miejscach publicznych, samochodzie. Mając na uwadze tego rodzaju czynniki powinniśmy właściwie kształtować trening strzelecki. Dopiero kiedy uzmysłowimy sobie jakie powinniśmy przyjąć założenia do naszego szkolenia wtedy możemy podjąć się zadania określenia metod treningu i efektu jaki chcemy dzięki niemu uzyskać. Strzelanie jedynie do kartek papieru, gdzie jednym z najistotniejszych celów jest uzyskanie dobrego skupienia przestrzelin, przygotowuje nas tylko do grupowania przestrzelin za pomocą właściwej do tego techniki strzelania. Jak pokazuje doświadczenie broń w samoobronie używa się przede wszystkim na dystansie do 7 metrów i zawsze jest to sytuacja dynamiczna. Zatem wiele ogólnie obowiązujących szkoleń zasadniczo nie przygotowuje nas w żadnym wymiarze do jej praktycznego użycia.
Technika posługiwania się bronią palną jest tak obszernym tematem, że nie sposób przedstawić tu wszystkich poglądów w tym zakresie. Warto jednak pamiętać by to co kreujemy było spójne, wynikało z oczywistych potrzeb oraz miało swoje uzasadnienie wynikające z praktycznego punktu widzenia, zarówno w najdrobniejszych szczegółach jak i ich uporządkowania jako spójnego systemu. Umiejętność analizowania technik, czy poglądów dotyczących strzelania pozwoli nam na ćwiczenie tylko tych, które będą dla nas właściwe oraz pozwoli uniknąć utrwalania złych przyzwyczajeń. Do osiągnięcia sukcesu pozostaje długotrwały proces kształtowania nawyków ruchowych i pamięci mięśniowej, które dopiero pozwolą działać niezawodnie w ekstremalnej sytuacji.
Zawsze warto pamiętać, że ogromne znaczenie dla skuteczności naszego działania mają również nasze predyspozycje psychiczne, a dokładniej cechy takie jak odporność na stres i umiejętność podejmowania racjonalnych decyzji w skrajnie trudnej sytuacji. Umiejętność taką niewątpliwie w pewnej mierze kształtuje doświadczenie życiowe, zawodowe oraz umiejętny trening budujący w nas wiarę we własne możliwości. Osoba, która ma być skuteczna w walce nie może mieć wątpliwości. Musi umieć pojąć skuteczne działanie bez chwili wahania. W sytuacji bezpośredniego zagrożenia życia, czy zdrowia trzeba ogromnego doświadczenia, aby umiejętnie balansować pomiędzy pochopnym użyciem broni a podjęciem działania o sekundę za późno. Dopiero tak szeroko podjęty problem pozwoli nam obiektywnie ocenić nasze możliwości skutecznego użycia broni oraz wyznaczyć ewentualne kierunki i zakres szkolenia.
fragment książki STRZELECTWO BOJOWE – Mad Leaf
